Янка Купала

                     1

О Крым, нязведаная казка
Жыцця мінулага вякоў,
Адным якія былі ласкай,
Для іншых — скрыгатам акоў!

У шумным пробегу сталеццяў
Нішто цябе, Крым, не згняло, —
Таксама цягнуць рыбу сеці,
Таксама птушка мкне ў сіло.

Адвечным ладам шуміць мора,
А з ім — магнолія, платан...
Аб чым яны з сабой гавораць, —
Спытайся ночку ды туман!

                     2

На узбярэжжы крымскіх вод
У неба сінь глядзіць Ай-Петры, —
Над ёй аблокаў карагод,
Пад ёй прапасцістыя нетры.

Глядзіць Ай-Петры ў дол з вышын —
На белы хаты, на палацы,
На стужкі каменных пуцін —
Плады нявольніцкае працы.

А я — з далёкіх ніў пясняр —
Па Гаспры з кута ў кут снуюся.
Гняце мне думкі Крыма чар,
Маркотна мне без Беларусі.

                     3

Гаспра, мілы мой прыпынак!
Я ўжо скончыў свой спачынак
       I цябе я пакідаю,
       Да свайго імкнуся краю.

Будзь прыветна, будзь здарова,
Як татарка чарнаброва!
       Жыві доўга, як Ай-Петры,
       Хоць і веюць буйны ветры!

Вам, магноліі, платаны,
Кіпарысы і каштаны,
       Шлю я шчыра на прашчанне
       Ад бярозак прывітанне!