Вершы | Янка Купала | Паэтычная старонка

...О так! Я — пралетар!..
Яшчэ учора раб пакутны —
Сягоння я зямлі ўладар
I над царамі цар магутны!

Мне бацькаўшчынай цэлы свет,
Ад родных ніў я адвярнуўся —
Адно... не збыў яшчэ ўсіх бед:
Мне сняцца сны аб Беларусі!

Пакінуць водгук

I вецер, і сокал, і я —
Сыны адной долі-жыцця,
      Наводзім маркотныя мы
      I думы і песні адны.

Разняў вецер крыллі свае,
Ляціць, і шуміць, і пяе;
      Пяе а свабодзе сваей,
      Пяе а бязволлі людзей.

Як вецер, і я б так ляцеў,
Як вецер, аб тым самым пеў,
      Як вецер, свабодны мой дух,
      Хоць гора цягаю ланцуг.

Пад зорамі сокал завіе,
Глядзіць па-арлінаму ўніз.
      Там сокалу свету не жаль;
      Мілей яму небная даль.

Як сокал, і я б мкнуў да зор:
Там сонца, раздолле, прастор;
      Без жалю б пакінуў зямлю,
      I хатку, і долю сваю.

I вецер, і сокал, і я —
Сыны адной долі-жыцця,
      Наводзім маркотныя мы
      I думы і песні адны.

Пакінуць водгук

I прыйдзе

I прыйдзе новых пакаленняў
На наша месца грамада
Судзіці суд, ці мы сумленна
Жыццё прайшлі, ці чарада

Зняваг мінулых нас не з'ела,
Пакінуўшы свой дым і чад,
I мы па-даўняму нясмела
Жылі не ўлад і неўпапад?

Ці аб свой гонар дбайна дбалі,
I дабравольна, без прынук,
Самі сабой не гандлявалі,
Не неслі ў петлі дум і рук?

I ці пакінуці на памяць
Мы песень гэтакіх змаглі,
З якіх бы можна было ўцяміць,
Што мы свабоднымі былі?..

А ўжо свой выдасць непадкупны
Аб нас гісторыя прысуд,
Калі аглядам гляне рупным
I разбярэ, ў чым справа тут.

У сведкі запісы пакліча,
Паданні клікне ў час такі
I ўсё паліча, пераліча...
А суд гісторыі цяжкі!..

I засумуецца патомак,
Калі дазнаецца аб нас,
Што нейкі з нас хоць быў не зломак,
А плечы гнуў у крук не раз;

Не йшоў з адкрытымі вачыма
У свет і сцежкі не прастаў,
А ўсёй магчымасці магчымай
Таптаў сляды, сябе таптаў.

Пакінуць водгук

Раздзелы

Перыяды творчасці

Катэгорыі паэзіі

Гады творчасці

Апошнiя водгукi

Раiм наведаць

Лічыльнікі