Янка Купала

Select ratingДрэннаНармальнаДобраВыдатнаВельмі выдатна

Сярэдняя: 4.8 (13 галасоў)

Гэткім шчырым каханнем яе атуліў, З гэткай ласкай глядзеў ў яе сумныя вочы, — Як і сонца не туліць расквечаных ніў, Як і зоры людзям не ўглядаюцца ўночы! Так пясціў, так галубіў галубку, яе, Так цяпліў сваім сэрцам сірочым ёй грудзі, — Як і маці не песціць дзіцё — як спаўе, Як і вогнішча ззябнутых грэці не будзе! Столькі песень над песнямі ёй я напеў, Столькі думак злажыў аб ёй важных, таёмных, — Як і бор гэтак з ветрам шумець не шумеў, Як і век гэткіх дум не злажыў для патомных! Гэткі ў сэрцы сваім збудаваў ёй пасад I такую ўзлажыў ёй з кахання карону, — Як і неба з зямлёю, на божы загад, Не прыдбаюць такіх ні кароны, ні трону! Так уславіў яе ў славу сонца і зор, Так маліўся дзень-ноч к ёй мальбою нябёсаў, — Як і мудрасць не ўславіць ўсясвету прастор, Як і каня не моліцца ўлетку да росаў! Утварыў з яе шчасце з-пад шчасцяў сваё — Чарадзейную княжну з аповесці дзіўнай, I пад ногі ёй кінуў жыццё сваё ўсё... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . А яна?.. А яна была толькі... дзяўчына!..Adidas Yeezy