Аратаму

Яшчэ не ацэнена
Ну, годзе ўжо спаці! глянь: светла ўжо ў хаце,
       Вясна заглядае ў акно;
Ужо птушка свяргоча, ўжо лісцік шапоча,
       Цябе шнур чакае даўно.

Хай сошка крывая, кабылка худая
       I ты сам, крывы і худы,
Пацягнуцца ў поле, на тое прыволле,
       На тыя прадзедаў сляды.

Ты — пан, ты — багаты, ты — сіла, араты!
       Ты ў крыўду не даўся б другім.
Знай, шмат каму трэба з тваёй працы хлеба,
       Дый сам ты галодзен зусім...

Дык выпрамся ж трошку, дый жыва за сошку,
       Ды ў поле — к вялікай арбе!
Бач, можа, і долю ў няўродлівым полі
       Ты выараш, братка, сабе...

Хай злыдні над намі скрыгочуць зубамі
       Любі сваю ніву, свой край
I, колькі ёсць сілы, да самай магілы
       Ары, барануй, засявай!..

Як нас знаходзяць

-

Апошнiя водгукi

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі