Янка Купала

У караўніцах амшалых
     З галавы да ног,
З дзікіх багнаў, перавалаў
     Выбрыў чорны бог.

Вызваў пошасці, начніцы,
     Цемрай зазіяў;
Тушыць новыя мглавіцы,
     Тушыць новы з'яў.

Ногці смоллю разлапушыў,
     Ногці-верады,
З гікам пудлівыя душы
     Гоніць дзе-куды.

Цемравіца, суталока
     Зверзлася ў адно,
Лезе звага, ненарока
     Ўсё на дно, на дно.

З каршунамі, з курганамі
     Занялася прыць, —
Чорны бог заняўся пламем,
     Чорны бог гарыць.

Паланейся, развугляйся,
     Змейны чорны бог, —
Ты йшчэ з белым не зраўняўся,
     Ты яго не змог!..