Ул. Станкевічанцы Гэй ты, дзяўчына, кветка-лілея, Вольная птушка сумнай зямліцы! Сееш ты слёзы, думак уроду, Слёзы-брыльянты яснай крыніцы. Буйнай расіцай сыплюцца, льюцца, Ніву багацяць... а што за жніва?! Крыўда іх топча, гора марозіць, Ведзьма-насмешка п'е іх лапчыва. Суд негадзівы жаласць-гадзюка Судзіць над шчырай слёзаў малітвай, — Розум бязбожны над сэрцам слёзаў Поўніць чын ката точанай брытвай. Зорка, што бітвы й згоды варожыць З неба нямога гэтаму свету, Толькі яна йшчэ іх не пакрыўдзіць, Слёзы атуліць у промень прывету. Ды што планеты гэтай аковы Скінуў і воляй вечнай маяча, Дух такі вольны вольнага духа Пойме і так жа ўкрадкам заплача.
Апошнiя водгукi
1 год 20 недель назад
1 год 32 недели назад
1 год 35 недель назад
1 год 35 недель назад
1 год 51 неделя назад
2 года 5 недель назад
2 года 6 недель назад
2 года 20 недель назад
2 года 20 недель назад
2 года 20 недель назад