I вецер, і сокал, і я...

Яшчэ не ацэнена
I вецер, і сокал, і я —
Сыны адной долі-жыцця,
      Наводзім маркотныя мы
      I думы і песні адны.

Разняў вецер крыллі свае,
Ляціць, і шуміць, і пяе;
      Пяе а свабодзе сваей,
      Пяе а бязволлі людзей.

Як вецер, і я б так ляцеў,
Як вецер, аб тым самым пеў,
      Як вецер, свабодны мой дух,
      Хоць гора цягаю ланцуг.

Пад зорамі сокал завіе,
Глядзіць па-арлінаму ўніз.
      Там сокалу свету не жаль;
      Мілей яму небная даль.

Як сокал, і я б мкнуў да зор:
Там сонца, раздолле, прастор;
      Без жалю б пакінуў зямлю,
      I хатку, і долю сваю.

I вецер, і сокал, і я —
Сыны адной долі-жыцця,
      Наводзім маркотныя мы
      I думы і песні адны.

Як нас знаходзяць

-

Апошнiя водгукi

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі