Янка Купала

Дзе вы, брацці-ўдальцы, дзе вы, хлопцы-касцы?
      Гэй, дакуль на вас трэба чакаць?
Час вам косы кляпаць, час вам на сенажаць,
      Час вам сілу сваю паказаць!

Пакуль згіне раса, хай засвішча каса,
      Няхай вале ў пракосы траву;
Няхай прыйдзе канец на сівец, на званец, —
      Хай пазнаюць усе грамаду!

Сонца паліць агнём, пот ліецца цурком...
      Гэй, прывыклі да гэтага вы!
Як вы толькі ўзраслі, к працы цяжкай ішлі,
      I ніхто не жалеў вас ані!

Пот ліецца цурком — абмахні рукавом
      Дый касой замахай весялей,
I з упаўшай грудзі песню слёз завядзі,
      Песню родную долі сваей!

Песню пей і касі, пакуль ясныя дні,
      Пакуль хмараў на небе няма;
Зямля, плуг і каса — гэта наша краса,
      Гэта наша пацеха адна!..