Янка Купала

Стукі, стук, стук, малаток!
Кляпі коску, мужычок,
Кляпі востранька сваю,
А я песеньку спяю.
      Гоп, гоп, гоп!
      Я табе спяю.

Быў даўней народ хітрэй,
Не знаў стрэльбаў, дык аей!
Коскі шаблямі былі,
Ваяваць з імі ішлі.
      Гоп, гоп, гоп!
      Ваяваць ішлі.

Касу ў шыйцы адагне
I насадзіць, і махне;
Смерць таму, хто не сышоў:
Касой рэзалі ўрагоў.
      Гоп, гоп, гоп!
      Рэзалі ўрагоў.

I гарматаў быў не страх,
Грамада вялікі гмах:
Адзін ляжа, сто ідзе,
А хто ж роўны грамадзе?!
      Гоп, гоп, гоп!
      Роўны грамадзе?!

Дык і ты касу вастры,
I так хутка — раз, два, тры!
Ідзі з ёю на вайну,
А я йначай пець пачну.
      Гоп, гоп, гоп!
      Пець інакш пачну.

На вайну з травой ідзі,
Касі гладзенька, глядзі!
Перуны, грымоты б'юць, —
Ты касі, адважным будзь.
      Гоп, гоп, гоп!
      Ты адважным будзь.

Пяюць птушкі пад акном,
Лепшай долі даўно жджом...
Ну, досць коску ўжо кляпаць,
Час з калодкі уставаць.
      Гоп, гоп, гоп!
      Час ужо ўставаць!