Янка Купала

Не праклінайце
Лапцяў ліповых,
Не пагарджайце
Лапцяў лазовых.

З імі шануйце
Цяжкую працу, —
Лапатнік корміць
Пана з палацу.

З часам жа лапці —
Гаю, ой, гаю! —
Выпра дастатак
З нашага краю.

Людзі абуюць
Боты, камашы;
Прыйдзе загуба
На лапці нашы.

Але адзім хоць
Мусіць застацца,
У цэркве завісне
Дый на падкладцы.

Вушкам, аборай,
Скурай пад сподам
Памяткай будзе
Прышлым народам.

Будзе ён сведчыць,
Як у няволі
Кепска жывецца
Ў хаце і ў полі.

Як людзей сотні
Лапці цягалі,
Каб багачы ўсе
Ў золаце спалі.

I пройдуць леты,
Многія векі,
Зменяцца людзі,
Можа, і — рэкі.

Лапаць жа будзе
У цэркве вісеці,
Люд аб ім будзе
Песенькі пеці.