Як брыльянты, рассявае
Ночка летняя расіцу,
Туманамі спавівае
Луг зялёны над крыніцай.
А як раніца настане,
Бліскі сонца загуляюць, –
Рос прыходзіць адцвітаньне,
Гуманы у рэчцы таюць.
Як брыльянты, гінуць росы
На зялёнай сенажаці;
Сонца косы, нашы косы
Не даюць паўдня ім знаці!
Памылка
Прабачце, але гэтае "адцвiтаньне" ...
АдцвiтаННе, хiба не так?
У раней па-беларуску так
У раней па-беларуску так даволi часта пiсалi, гэта не памылка. У Вярцiнскага ёсць верш "Дзiвак чалавек", дык там наогул так напiсана: "А ён не здаецца, а ён ня сьпiць па начах".
Ды i яшчэ другiя! У некаторых
Ды i яшчэ другiя! У некаторых месцах стаiць звычайнае у замест нескладовага. Непрыемна чытаць. Папраўце, калi ласка.
навучєцеся пачуваць рытм
У прастое стаіць дзеля оытму, адіная памылка гэта "гуманы" заміста тумана
Беларускі клясічны правапіс
Адгалоскі тарашкевіцы)