Як Людкі не бачу, –
Не міла мне жыць:
I сохну, і плачу,
I сон не бяжыць!
I хатка – не міла,
Ўрагамі – дружкі,
I сьвет – як магіла,
I ночкай – дзянькі!
Як Людку угледзеў,
Забыўся на ўсё! –
I плач уцёк недзе,
I раем – жыццё!
Хоць поўна хмар неба, –
Свет-яснасць адна!
Сам сыты без хлеба,
Вясёлай душа!
Забыты ўсе болькі,
Што ходзяць са мной, –
Усё хочацца толькі
Быць з Людкай-красой...
К ружовенькім шчочкам
Губамі прыльнуць
I песню аб Людцы
На ўвесь свет грымнуць!
Грымнуць – прытуліцца
Да белых грудзей,
Упіцца-забыцца
На свет, на людзей!
Апошнiя водгукi
2 года 46 недель назад
3 года 6 недель назад
3 года 9 недель назад
3 года 9 недель назад
3 года 25 недель назад
3 года 32 недели назад
3 года 33 недели назад
3 года 46 недель назад
3 года 47 недель назад
3 года 47 недель назад