Ты гадуй сынка, матуля, У пялёнкі спавівай, Калышы, пей люлі-люлі, Пей паціху баю-бай! Над калыскай з бегам ночак Песні роднай не жалей, Каб, як вырасце сыночак, Верным вечна ён быў ей. Як навучыцца хадзіці, Маткі мову разумець, Ты вучы яго любіці Ўсё сваё ў пашане мець. Бай яму даўнейшы казкі, Ад бацькоў сваёй зямлі, Як жылі без чужой ласкі, Як слугамі не былі. Як на веча сход ззывалі I тварылі свой закон, Як жылі ды панавалі, Покі ўпалі у палон. Як жа ў розум убярэцца Твой сынок, як мак у цвет, Дужым стане, што, здаецца, Павярнуў бы цэлы свет, — Выпраўляй яго у людзі, На дарогу блаславі, Разам з крыжам дай на грудзі Роднай вузельчык зямлі: Каб не даўся ў крыўду здзекам, Не забыў сваіх старон, Каб вярнуўся чалавекам К роднай Бацькаўшчыне ён. Ды узяўшы шчыра, міла Сеяць шчасце, гнаць бяду, Стаў адважна словам, сілай За свой край і грамаду. . . . . . . . . . . . . . . . . . . Гэта ўсё ўпаі дзіцяці З малаком сваіх грудзей, Бо іначай пойдзеш, маці, Жабраваць хлеб у людзей.
Апошнiя водгукi
2 года 46 недель назад
3 года 6 недель назад
3 года 9 недель назад
3 года 9 недель назад
3 года 25 недель назад
3 года 32 недели назад
3 года 33 недели назад
3 года 46 недель назад
3 года 47 недель назад
3 года 47 недель назад