I старая, і крывая Хатачка мая, — Уся злеплена, як будка, З аднаго гнілля. На страсе, як на балоце, Зрос зялёны мох; Каты, часам і сабакі Лазяць па вуглох. Па дзве шыбы у ваконцы, I тыя з лучын, Адны нізенькія дзверцы, Ганачак адзін. I у сярэдзіне у хатцы Бедна, хоць ты плач: Непачэсна выглядае, Бо я ж не багач. Яе сцен не склютавана, Няма ў ёй святліц, З друзу выбіта падлога, Столь яе з драніц. Як увойдзеш — пры парозе З гліны печ стаіць, — На ўсю хату, як ураднік, З-пад ілба глядзіць; А пад печкай — маіх курак Хаткі-катухі, Там, як трэба мне ўставаці, Пяюць петухі. Напроць печы з дзвюх пліт жорны, Ля жарон — палок, Над палком тарчыць пад бэлькай Коска і брусок. На куце пад абразамі Стол стаіць, як пан; Дзве пры ім таўстыя лаўкі I адзін тапчан. Дык во, знайце ж маю хатку, Родную маю! — У ёй цэлы век жыву я, — Ем, працую, сплю. Хоць старая, хоць крывая, З аднаго гнілля, — Не аддам яе нікому, Бо яна мая! Бо яна мая!
Апошнiя водгукi
2 года 46 недель назад
3 года 6 недель назад
3 года 9 недель назад
3 года 9 недель назад
3 года 25 недель назад
3 года 32 недели назад
3 года 33 недели назад
3 года 46 недель назад
3 года 47 недель назад
3 года 47 недель назад