Ноч за ночкай ідзе, сцішна, тайна брыдзе, Рассявае трывогу-знямогу; Цені густа кладзе на пяску, на вадзе, Ацямрае гасцінец-дарогу. I урок, і залом абымае крылом, Гругановым крылом спавівае; Водзіць рэй з ведзьмаком, жэніць ведзьму з ваўком, Кажана і саву заручае. З ям вылазіць, як лунь, вадзянік і лясун, Выпраўляюць русалкі бяседу; Змей дабро цягне з пунь, пакуль крыкне пявун, Пакуль поўнач не зробіць прагледу. Неба свой нямы сход: месяц, зор харавод Над зямлю то выводзіць, то зводзіць; Спіць сяло, дрэмле кот, вецер ціснецца ў плот, Як на дудках, у шчэпках заводзіць. Так ноч ночку вядзе, сцішна, тайна брыдзе, Рассявае трывогу-знямогу; Цені густа кладзе на пяску, на вадзе, Ацямрае гасцінец-дарогу.
Апошнiя водгукi
22 часа 42 минуты назад
22 часа 43 минуты назад
2 недели 4 дня назад
5 недель 6 дней назад
11 недель 5 дней назад
13 недель 2 дня назад
14 недель 5 часов назад
16 недель 1 день назад
16 недель 1 день назад
16 недель 2 дня назад