Янка Купала

З плачам думка-песня льецца
Па замучанай старонцы,
З плачам рэха адаб'ецца...
      Ці ты ўзойдзеш калі, сонца?

Маці-ўдоўка, сірацінка
Паглядаюць у аконца,
Дагарэла ўжо лучынка...
      Ці ты ўзойдзеш калі, сонца?

Пхнецца сцежкай падарожны, —
Няма хлеба ўжо ў катомцы, —
Цэль далёка, зблудзіць можна...
      Ці ты ўзойдзеш калі, сонца?

Мужык з горам ляжа, ўстане,
Пляце байкі дзеткам, жонцы,
Толькі чутны уздыханні...
      Ці ты ўзойдзеш калі, сонца?

Шнур бядак пахаў да поту, —
Марны ж колас на саломцы, —
Ні красы той, ні ўмалоту...
      Ці ты ўзойдзеш калі, сонца?

Беззямельны згубіў долю,
Хоць шукай з бяды ў палонцы;
Ні той хаты, ані поля...
      Ці ты ўзойдзеш калі, сонца?

Путы, катаргі, астрогі,
Сібір поўная бясконца;
Ні той праўды, ні дарогі...
      Ці ты ўзойдзеш калі, сонца?

З плачам думка-песня льецца
Па замучанай старонцы,
З плачам рэха адаб'ецца...
      Ці ты ўзойдзеш калі, сонца?
      — Ці ты ўзойдзеш?