Скрыпяць трухляцінай асіны,
Над курганамі звяр'ё вые...
Гасцінцам, церневай пуцінай,
У ёрмах, скованы, скацінай
Ідуць нябожчыкі жывыя.
Ідуць, ідуць... Сярод пустыні
Хрусцяць надломаныя косці,
I качанеюць ногі ў ціне,
I чахнуць вочы ў павуціне,
А шлях — як точаныя восці.
Перад вачамі глуш нямая,
I плач, і скрогат за вачамі;
Пракляцце ў жылах кроў сцінае,
Душу бяссілле вынімае,
Гняце змяінымі кляшчамі.
У грудзі, здаўленыя здрадай,
Упіўшысь, рабская трывога
Шыпіць хаўтурнаю загладай;
На небе толькі, як прынада,
Бялее млечная дарога.
То там, то сям запаланее
Іскра над скованаю шыяй;
Наскоча пошасць трупавея, —
I царства ночнае шалее,
Над курганамі звяр'ё вые.
Апошнiя водгукi
6 дней 4 часа назад
1 неделя 2 дня назад
1 неделя 2 дня назад
3 недели 5 дней назад
7 недель 13 часов назад
13 недель 34 минуты назад
14 недель 3 дня назад
15 недель 1 день назад
17 недель 3 дня назад
17 недель 3 дня назад