У вырай

Зашумела нудна восень

Шумам лісцяў, шумам сосен,

Даўшы волю хмурам;

Ажно з гоняў Беларусі

У вырай вылецелі гусі,

Паплылі ўдаль шнурам.

Следам з выраем, з гусямі

Паляцелі думкі самі,

Сэрца ўскалыхнулі;

Ўскалыхнулі долі плесняй,

Азваліся казкай-песняй,

У смутку патанулі...

Ой, вам, гусі-вырайніцы,

Жыць не доўга ў чужаніцы,

Зноў к нам прыплывеце,

Зноў вас будуць сустракаці

Нашы рэчкі, сенажаці,

Наша сонца ў цвеце.

Ой вы, гусі-гудзіцелькі,

Не забудзеце зямелькі,

Дзе дзяцей пладзілі,

Дзе вы месячык страчалі,

Дзе вы зоркі падлічалі,

Плавалі, хадзілі.

Знаю, зложыце тут косці,

Толькі злётаеце ў госці,

Асвяжыце грудзі:

Вы не ўмееце йшчэ, гусі,

Выракацца Беларусі,

Як умеюць людзі.

Янка Купала