Янка Купала

Я казак — не казак,
Што нагайкай свісціць,
А казак, што калісь
Знаў, як волю любіць!

Што гуляў за Дняпром
Ад зары да зары,
У вольнай Сечы грымеў,
Як парогі ў Дняпры.

Што на бел-свет спяваў
Песні з поўных грудзей
I гасцінна прымаў
З свету вольных людзей.

Што умеў пастаяць —
Паляцець у паход —
I за волю сваю,
I за ўвесь бедны род.

Што кароны пікой
I пасады ўстрасаў,
А законы крывёй
Самаўладцам пісаў!