Як у повесці

Шлях. Каля шляху лес хілкі.

Вёска, дзе лес, і магілкі;

Ў вёсцы – з святліцай хаціна,

Ў хаце – з бабуляй дзяўчына.

Там жа паблізку стаяла

Гэткая ж хатка бязмала, -

Хлопец у хаце жыў з дзедам,

Быў той дзяўчыны суседам.

Звалі дзяўчыну Маланкай,

Хлопца, чуў, клікалі Янкай;

Зналіся змалку абое,

Зналі і сёе, і тое.

Кожны год цёплай вясною,

Ў поле шоў Янка з сахою;

Кужаль Маланка снавала,

Цэўкі сукала і ткала.

Улетку кляпаў хлопец коску, –

Шоў луг касіці за вёску;

Сена дзяўчына сушыла,

Ніўку жаць потым хадзіла.

Жыта ляшыў ён увосень

Або лучыну біў з сосен;

Шла яна бульбу капаці

Ці лён часала у хаце.

Сані ён ладзіў зімою,

Ехаў ці йшоў ў лес з пілою;

Часам яна ў лес хадзіла

Ці на таку малаціла.

Далей, не так ужо далей:

Янку кудысці пазвалі,

Там пасадзілі за штосці,

Не адпусцілі і ў госці.

Болей яго я не бачыў;

Чуў, што не вельмі там скача, –

Нешта капае, валоча,

Ждучы ўсё сонейка ўночы.

Ну, а дзяўчына?.. Э, што там!

Збаю калісь аб ёй потым...

Людзі ж казалі, што Янка

Вельмі любіўся з Маланкай.

Пакінуць водгук

Янка Купала

Як у повесці

Раздзелы

Перыяды творчасці

Катэгорыі паэзіі

Гады творчасці

Як нас знаходзяць

Апошнiя водгукi

Раiм наведаць

Лічыльнікі