Жніво

Наспелая постаць шчаслівых пасеваў

За вёскай, на сонным лясоў рубяжы,

Ссівелы ўжо колас схінула к мяжы

У сумным шаптанні: «Дзе, жнеі мае вы?»

I жнеі сышліся. – Направа, налева

Кладучы ў снапы каласы-старажы,

Зашасталі глуха сярпы, як нажы,

Пад жніўныя вечна старыя напевы.

Спагадная, нудная песня плыве,

Губляючы ў пушчы свае пералівы,

У шэлестах белага коласу нівы.

Плыве гэта песня ка мне і заве,

I ў сэрцы звініць, як каса у траве:

«Ты так жа, брат, сееш... а дзе тваё жніва?»

Янка Купала